Samotność

Los mnie dzisiaj mocno dotknął,
Chcąc pchnąć na powierzchnię tarczy
Nie choroba, lecz samotność
Jak mam tę przypadłość zwalczyć?

Przyszła jak gość nieproszony,
Jak listonosz z ponagleniem
O rachunkach niepłaconych,
Co mam zrobić z nią sam nie wiem?

Porozmawiam chwilę z radiem,
Potem wiersz przeczytam szafie.
Z telewizją siądę dłużej,
Żeby przełknąć nieco złudzeń,

Zjem kolację – chleb z pasjansem,
Dając sobie wróżbą szansę,
Mocząc nogi w ciepłej nudzie,
Liczę, że samotność pójdzie.

Mówię do niej: idź precz wstrętna,
Wcale się nie znamy przecież,
Ja przynajmniej nie pamiętam,
Żebym kiedyś spotkał cię gdzieś!