Nie trzeba mnie długo prosić. Wcale nie trzeba mnie prosić, żebym coś napisał. Wystarczyła jedna prośba i powstały dwa teksty. Oto fragment jednego z nich:
Dzieci świata
Koszmar wojenny znowu się rozpętał,
Chociaż historia jego smak pamięta.
Wojna jak złodziej ukradła marzenia,
Czy dla miłości wśród nas miejsca nie ma?
Dla uczuć, które pomagają przetrwać
Gdy zło ważniejsze jest niż życie dziecka.
ref.:
My jesteśmy dziećmi świata,
My jesteśmy Boga dziećmi,
Chcemy się wzajemnie bratać,
A nie ginąć w bojach wiecznych.
Dosyć wojen, bomb, granatów,
Chcemy nieba bez nalotu,
Chcemy dobro czynić światu,
Każdy jest do życia gotów.