Piosenka o ludziach
Ludzie do siebie są tak podobni,
Jak na wojennym cmentarzu krzyże
I są jak granit dla siebie chłodni,
W słowach nienawiść mogących wyrzec…
Ludzie śpiewają piosenki ciche,
Jak na zbiorowej mogile trawa,
Którą o zmierzchu pogłaszcze wicher,
Że są spokojni, może się zdawać.
Ludzie w poglądach są tak przejrzyści,
Jak łzy cierpiących niewinnie istot,
Którym szaleńczo wojenny wyścig
Z łez prognozuje pogodę dżdżystą.
Ludzie szanują miejsca posępne,
Gdzie umierały żołnierzy krocie,
Lecz pamięć żywa znikła wraz z tętnem,
Jak ślad kamasza na świeżym błocie.