Chwilowo przebywając w samotności, muszę jej poświęcić nieco czasu i uwiecznić w formie tekstu:
Porozmawiam chwilę z radiem,
Potem wiersz przeczytam szafie.
Z telewizją siądę dłużej,
Żeby wypić nieco złudzeń,
Na kolację chleb z pasjansem,
Dam ziewaniom śpiewu szansę,
Mocząc nogi w ciepłej nudzie,
Liczę, że samotność pójdzie.
…I tak dalej i dalej! Samotność jest dobrym towarzystwem, pod warunkiem, że nie nudzi.