Wczoraj na blogu w „Gwarku” umieściłem pierwszą zwrotkę poniższego tekstu.
Człowiek
Człowiek jest wielkim wszechświata panem,
Jak małe dziecko z globusem w dłoniach,
Często skrzywdzone i zapłakane,
Władczo mityczne w burzowych tonach.
Człowiek jest stwórcą, bóstwem, odkrywcą,
Jak grzeczny chłopczyk z paczką zapałek,
Jego ciekawi nic oraz wszystko…
Potrafi spalić uczucia całe.
Człowiek jest dobrą, z uśmiechem – matką,
Niczym dziewczynka z lalką i wózkiem,
Lalce urywa głowę nierzadko,
Potem ją wlecze za jedną nóżkę.
Człowiek jest władcą, królem, cesarzem,
Jak na śmietniku dziecko pobite,
Trzyma ogryzek w śladach poparzeń
I ma serduszko z kamienia wszyte.
W tym miejscu prezentuję całość, żeby nie wyglądało, że potrafię pisać jedynie kawałek.